در وادی ایثار، پرستارانی گمنام زیسته‌اند که سال‌ها با عشق و فداکاری، به اسطوره‌های مقاومت بدل شده‌اند. آنان، با الهام از صبر زینب‌گونه، گام در مسیر ایثار نهاده و همپای همسران جانباز خویش، بار سنگین روزهای سخت را بر دوش کشیده‌اند. جانبازان دفاع مقدس، زخم‌های عمیقی از روزهای جنگ بر تن دارند. سال‌ها از آن روزهای آتش و خون گذشته، اما دردهایشان هنوز باقی است. بسیاری از آنان، ناتوان از انجام امور روزمره، به مراقبت و پرستاری مستمر نیاز دارند، و چه دستانی شایسته‌تر از دستان مهربان همسرانی که با عشق، باری از دوششان برمی‌دارند؟ بی‌شک، این مجاهدت بی‌منت، تنها از دل‌هایی عاشق و جان‌هایی صبور برمی‌آید. همسران جانباز، نه‌تنها پرستار، که همدل و همراه همیشگی‌اند؛ نزدیک‌ترین یار در لحظه‌های درد و التیام، و تکیه‌گاهی که شانه‌های خسته جانباز بر آن آرام می‌گیرد. اما رسالت آنان تنها به پرستاری ختم نمی‌شود. در کنار این وظیفه سترگ، بار مسئولیت تربیت و پرورش فرزندان را نیز بر دوش دارند، و این‌چنین، ستون‌های استوار یک خانواده را در طوفان سختی‌ها پابرجا نگه می‌دارند. و همین عشق و صبوری است که آنان را در صف ایثارگران جاودانه می‌سازد؛ زنانی که شبانه‌روز، بی‌آنکه دیده شوند، چراغ خانه را روشن نگاه می‌دارند و با فداکاری بی‌پایان خود، تداوم حیات جانباز و بقای خانواده را به شکیبایی خویش پیوند می‌زنند