خانواده‌های عزتمند، آنانی‌اند که در هر شرایطی پرچم حضور را برافراشته نگه می‌دارند. نه سختی راه، نه درد و رنج روزگار، و نه ضعف و سالخوردگی، آنان را از ادای رسالتشان بازنمی‌دارد. برایشان فرقی ندارد که بیمار باشند، زخمی از روزگار بر تن داشته باشند یا گام‌هایشان از خستگی خمیده باشد. آنچه مهم است، عهدی است که با ایمان و وطن بسته‌اند، پیمانی که هرگز شکسته نخواهد شد. این بار، میدان حضورشان صندوق‌های رأی است، جایی که تصمیم‌ها سرنوشت می‌سازند. در میان هیاهوی روزگار، برگه‌ای کوچک را در دستانشان می‌گیرند، اما این برگ، سندی بزرگ از عزت و مسئولیت است. با هر رأی، نه فقط سرنوشت خویش، که آینده‌ای روشن برای فرزندانشان را رقم می‌زنند. هر رأی، فریادی از جنس آگاهی و اراده است که بر بلندای زمان طنین‌انداز می‌شود. چشم‌ها به دستانی دوخته شده که با ایمان، برگه‌ها را در صندوق‌ها می‌نهند. دستانی که شاید لرزان باشد، اما اراده‌ای پولادین در پس آن نهفته است. این حضور، نشان از وفاداری است، نشانی از غیرت مردمانی که نمی‌خواهند در سرنوشت خویش تماشاگر باشند. هر گام که به‌سوی صندوق رأی برداشته می‌شود، قدمی است در مسیر سربلندی وطن. و چنین است که حضورشان، مهر تأییدی بر عزتشان می‌شود. وفاداری‌شان در صندوق‌های رأی تجلی می‌یابد و حماسه‌ای نو رقم می‌خورد. نامشان در دفتر افتخار این سرزمین، برای همیشه ثبت خواهد شد.