بختیاریها به ازدواج به عنوان یک رکن مهم در زندگی مینگرند. اکنون سن ازدواج نسبت به قبل تغییر کرده است ولی در گذشته ممکن بود که دخری از هنگام تولد نامزد فردی شود، که سالها از خود او بزرگتر بود و به قول معروف ناف بران او میشد. یعنی از هنگام بریدن ناف او وی را خواستگاری میکردند و این امر بدون نظر دختر بر وی تحمیل میشد.

آیین ازدواج در بختیاریها مراحلی دارد که با فرستادن کدخدای ده آغاز میشود.این شخص با طرح موضوع، نظر صاحب دختر را به صورت غیر رسمی میگیرد پس از موافقت ضمنی تعدادی از بستگان پسر با حضور در خانه پدر دختر، به صورت رسمی خواستگاری میکنند. این مرحله را بله برون یا زون گشون میگویند.

در مرحله دوم با حضور افراد و مهمانان بیشری از هر دو سو، مراسم پاگیری یا قباله نویسی با تعیین مهریه و شیربها انجام میشود، که گاهی به آن شیربهابرون یا شیربها واورون گفته میشود.

مراسم عقد و عرووسی گاهی در یک روز یا دو روز پیاپی برگزار میشود و برای جاری ساختن خطبه عقد از ملای محل یا روحانی استفادهی میشود.افراد ثروتمند از نوازندگان و تشمالها میخواهند که مدت مدیدی به نواختن آهنگ بپردازند. روحیه تعاون و همکاری در بین بختیاریها بیسار زیاد بوده و درهنگام عروسی به انی کارهمیاری، اوزی میگویند. اوزی گشتن، نوعی عمل برای کاستن هزینه های عروسی است. اقوام برای کمک به خانواده داماد گاو، گسوفندف پول یا آذوقه کمک میکنند.