لرستان به واسطه جغرافیا و آب و هوای خاص خاستگاه و محل عبور اقوام عشایر کوچرو زاگرس است. اقوامی مانند ایلات حسنوند، ترکاشوند، دلفان، یاران طاقلو همدان و.. در این نوع سبک زندگی با وجود تفاوت‌های ریزی در نقش‌های اجتماعی با هم اما کلیات مشترک زیادی با هم دارند که آنرا با زندگی شهری و حتی روستایی متفاوت کرده است . پدر هنوز جایگاه مقدس و بزرگ منشانه خود را حفظ کرده است و مادر بدون رقیب قلب تپنده این ایلات است. ازدواج در این اقوام هنوز مانند گذشته در سنین کم رخ می‌دهد و فرزندان در سن کم نقش‌های اجتماعی‌شان را تغییر میدهند. معمولا ازدواج بین دختران و پسران ایل مرسوم است و کمتر اتفاق می‌افتاد که غریبه‌ها بعنوان عروس یا داماد وارد این خانواده‌ها بشوند. زنان علاوه بر بچه داری در امورات ها ح از خانه هم دخیل هستند برپایی چادر، تهیه آب، حفاظت از ایل در زمانی که مردان دام‌ها را به چرا میبرند، تهیه آب از چشمه ساران، تهیه هیزم و…

مردان ایل معمولا چرای دامها را برعهده می‌گیرند و نگهبانی شبانه از دامها و البته مدیریت خانه که با ابهت آن را انجام می‌دهند. متاسفانه در ایلات کوچرو سطح سواد بچه ها و بزرگسالان بشدت پایین است و نبود زیر ساختها و برنامه های کلان آموزشی متناسب با آنها این ضعف بزرگ را بوجود آورده است. در بحث جمعیت تفاوت زیادی با گذشته وجود دارد و تک فرزندی یا دو فرزندی مهمترین انار کمی خانوارهاست. آنچه که احساس می‌شود بواسطه تغییرات جوی نامناسب و روی آوردن به کارهای آسان، سوادآموزی، عدم رغبت جوانان عشایری به این سبک زندگی، محدودیت امکانات و… جمعیت عشایر کوچرو در حال کم شدن است که باید فکری برای آن کرد!